Ποιήματα εμπνευσμένα από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου

Μικρός Τύμβος (17 Νοεμβρίου 1973)

Νικηφόρος Βρεττάκος

Δίχως τουφέκι και σπαθί, με το ήλιο στο μέτωπο,

υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.

Απλώνοντας το χέρι μου δεν φτάνει ως εκεί

που ωραία λουλούδια τις μορφές σας

Λιτανεύει ο αέρας της αρετής. Ω παιδιά μου,

Μπροστά σ’ αυτό το ποίημα μετράει μόνο η σιωπή.

Κίνδυνος στην πόλη

Γιάννης Κοντός

Απόψε δεν γράφονται ποιήματα.

Ο τρελός ξέφυγε μ’ ένα όπλο

και ρίχνει στο ψαχνό.

Όλα τον δείχνουν – αλλά

κανείς δεν βλέπει.

Τρέχω – τρέχουμε.

Σκοντάφτω στον εαυτό μου.

Ο ποιητής παριστάνει

το οπωροφόρο δέντρο για να

γλιτώσει τον ξυλοκόπο.

Κοίτα με στα μάτια

Νίκος Γκάτσος

Κοίτα με στα μάτια κι έλα πιο κοντά

άγια μου καρδιά κι αγαπημένη

άκουσα κι απόψε πόρτα να βροντά

πέτρες θα κυλάν οι πεθαμένοι.

Πώ να το ξεχάσω κείνο το παιδί

στο περιβολάκι τ' Άι-Νικόλα

έπινε τον ήλιο σα χλωρό κλαδί

πριν το θυμηθούν τα πολυβόλα.

Κοίτα με στα μάτια και με το σουγιά

πάρε από τη φλέβα μου μελάνι

γράψε τ' όνομά του στην αστροφεγγιά

χέρι φονικό να μην το φτάνει.

Πού είσαι Πέτρο; Πού είσαι Γιάννη;

Στου κάτω κόσμου το σιντριβάνι.

Νεράκι πίνω να λησμονήσω.

Γύρισε πίσω. Γύρισε πίσω.

Πηγή:sansimera.gr