H Κεφαλλονιά είναι το μεγαλύτερο και ένα από τα πιο γοητευτικά νησιά του Ιονίου. Η ομορφιά του απαράμιλλου τοπίου της Κεφαλλονιάς, εντυπωσιάζει, καθώς απλώνεται παντού. Tα απομεινάρια του αρχαίου πολιτισμού της και η μακραίωνη ιστορία της δημιουργούν μια αινιγματική και ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα, η οποία σε συνδυασμό με την πνευματικότητα των κατοίκων, συνθέτουν ένα σύμπλεγμα υπεροχής.
Το νησί διακρίνεται για τα εύφορα εδάφη του, με τους απέραντους ελαιώνες και καταπράσινους αμπελώνες. Χαρίζουν στο νησί φυσική ομορφιά και εκλεκτά προϊόντα. Κρασί, ελαιόλαδο, τυριά και μέλι είναι τα πιο φημισμένα από αυτά.
Η αμπελουργία έχει μακραίωνη ιστορία στην Κεφαλλονιά. Οι ρίζες της χάνονται στα βάθη της μυθολογίας. Σύμφωνα με την παράδοση το πρώτο κλήμα στο νησί το φύτεψε ο γιος του Ερμή ο Κέφαλος και οι ήρωες των Ομηρικών χρόνων έπιναν το κρασί της.
Κρασιά όπως Ρομπόλα, Μοσχάτο, Βοστιλίδι Τσαούσι, Θρηνιατικό, Μαυροδάφνη Κεφαλλονιάς, παράγονται κατ’αποκλειστικότητα στην Κεφαλλονιά και διακρίνονται για την ξεχωριστή γεύση τους. Η Κεφαλλονιά είναι το μοναδικό από τα νησιά που έχει μία ζώνη Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας ποιότητας, με την ονομασία «Ρομπόλα Κεφαλληνίας».
Είναι η ευρύτερη περιοχή των Ομαλών στο κέντρο του νησιού εντός της οποίας καλλιεργούνται 3.474στρ.Τα κλήματα της Ρομπόλας βγαίνουν κυριολεκτικά μέσα από τις πέτρες.
Οι Ενετοί την αποκαλούσαν Vino di Dasso (κρασί της πέτρας) και θέλουν δροσιά και πολύ ήλιο για να καρπίσουν. Οι καρποί της με λεπτό άρωμα, το χρυσαφένιο χρώμα της και η φρουτώδης γεύση της δίκαια την έκαναν να έχει κατακτήσει το όνομα «νέκταρ των Αθανάτων». Τα τελευταία χρόνια η παρουσία του «Συνεταιρισμού Ρομπόλα» έχει προσδώσει σημαντική αύξηση της καλλιέργειας και της ποιότητας της Ρομπόλας.
Το 1987 ο συνεταιρισμός απέκτησε δικό του οινοποιείο, όπου ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να γευτεί τα κρασιά του Συνεταιρισμού, αλλά και να «ταξιδέψει» στους δρόμους του κρασιού της Κεφαλλονιάς.
Το κεφαλλονίτικο ελαιόλαδο θεωρείται μοναδικό, λόγω της γεύσης που έχει. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι: ο ήλιος, η υγρασία, η εξαιρετική ποιότητα εδάφους, το εύκρατο κλίμα. Η παραγωγή ελαιόλαδου αποτελεί παράδοση και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Μεγάλη ιστορία στην τοπική διατροφή έχει και η τυροκομία. Παραδοσιακό τυρί της Κεφαλλονιάς από την Ομηρική Εποχή είναι η φέτα. Η τέχνη της παρασκευής της φέτας έγινε γνωστή στην υπόλοιπη Ελλάδα από Κεφαλλονίτες τυροκόμους. Είναι άσπρο, μαλακό ή σκληρό τυρί που χρειάζεται δύο μήνες να ωριμάσει. Παράγεται με βάση πρόβειο και γίδινο γάλα με πατροπαράδοτες τεχνικές τυροκόμησης από ιδιαίτερα φημισμένους τυροκόμους. Αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής διατροφής.
Το οξύμωρο είναι ότι σήμερα στη Κεφαλλονιά απαγορεύεται να παράγει τυρί με την ονομασία «φέτα», το λένε «λευκό». Οι τυροκόμοι επιδιώκουν το τελευταίο διάστημα να δοθεί στη φέτα η ονομασία «Βαρελίσιο τυρί Κεφαλλονιάς». Άλλο ιδιαίτερο προϊόν είναι το Κεφαλοτύρι: Στο βόρειο ορεινό τμήμα, παράγεται το εξαιρετικό πικάντικο κεφαλοτύρι, πάχους 15-17εκ. Είναι εξαιρετικό με ψωμί, αλλά το προσθέτουν στις πίττες τους και στις μακαρονάδες τους.
Το μέλι είναι ένα φυσικό βιολογικό προϊόν. Περιέχει τουλάχιστον 180 διαφορετικές ουσίες. Δύο είναι οι κατηγορίες μελιών που ευνοούνται από την χλωρίδα του νησιού και τις καιρικές συνθήκες. Το μέλι Ελάτης, ένα από τα καλύτερα είδη με το άρωμα από τα έλατα του Αίνου. Βρίσκεται πάντα σε ρευστή μορφή. Και το θυμαρίσιο αρωματικό, ανοιχτόχρωμο και ιδιαίτερα γευστικό καθώς και άλλα ανθόμελα.
Μάντολες είναι τοπικό γλύκισμα της Κεφαλλονιάς που φτιάχνεται από αμύγδαλα, ζάχαρη και φυτικό κοκκινόχρωμα.
Τα τσιγαρίδια είναι διάφορα αγριόχορτα στην κατσαρόλα με πράσο, κρεμμυδάκι, σπανάκι, σέσκουλο, λάδι και ντομάτα, - τα βλίτα πάνε με ντομάτα λάδι και σκόρδο, ενώ τα καλογήρια, που μοιάζουν με τα σπαράγγια, γίνονται ωραία ομελέτα. Αγαπητή είναι και η στραπατσάδα -αυγά με ντομάτα. Τα μπουρμπουρέλια γίνονται με διάφορα όσπρια (φακές, φασόλια, κουκιά, ρεβίθια, και καλαμπόκι). Το «τράγιο» κρέας γίνεται βραστό, το κουνέλι κοκκινιστό, οι αγκινάρες γεμιστές με μάραθο, σκόρδο και ρύζι ή με κουκιά.
Η ντομάτα χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στα πιάτα με ψάρια όπως στο «μπουργέτο». Με τον μπακαλιάρο ή το χταπόδι πάει πολύ η σκορδαλιά - «αλιάδα». Βράζουν ένα χταπόδι, βράζουν και ένα κιλό πατάτες. Λιώνουν ένα κεφάλι σκόρδο με λίγο αλάτι και λάδι να γίνει κρέμα. Στη συνέχεια λιώνουν τις πατάτες, με την καφκιά (φγουδί) καλά, προσθέτουν λιωμένο σκόρδο, ρίχνουν εναλλάξ λάδι και λεμόνι, καθώς και αρκετό ζωμό από εκείνο που έβρασαν το χταπόδι. Σερβίρουν με βραστά λαχανικά, κολοκυθάκια, πατάτες και παντζάρια. Το γεύμα συνοδεύει φυσικά με το φημισμένο κρασί Ρομπόλα.
Μεγάλη ποικιλία υπάρχει, όμως και στα γλυκά: του κουταλιού κυδώνι, κεράσι, περγαμόντο, μέσκολα (μούσμουλο). Κομφέτο (παστοκύδωνο), παστέλι, αγαπημένες τηγανίτες με μέλι και κανέλα ή με ζάχαρη, μελωμένες δίπλες με γέμιση ξηρών καρπών, λουκουμάδες, ρυζόγαλο και γαλατόπιτα (ειδικά στις απόκριες). Η μυζηθρόπιτα είναι από τα ωραιότερα γλυκά.
Καταπληκτική είναι και η αμυγδαλόπιτα, ενώ τα αμυγδαλωτά διαφέρουν από των άλλων νησιών καθώς μοιάζουν με μπισκοτάκια και είναι διακοσμημένα με ένα κερασάκι. Παλιό γλυκό είναι η καρυδόπιτα που έκαναν στις γιορτές, η γλυκιά μπομπότα, τα μουστοκούλουρα, και οι μουστόπιτες που έβαζαν καρύδια και σουσάμια, τις ξέραιναν και τις διατηρούσαν με δαφνόφυλλα όλο τον χρόνο.
Κεφαλλονίτικες ρετσέτες: Παραδοσιακές αυθεντικές συνταγές από τετράδια παλαιότερων γενιών εμπνέουν δημιουργίες. Χαρακτηριστικά φαγητά του νησιού είναι η κρεατόπιτα, το Λαγωτό, γίδα σωφιγάδο και πολλές άλλες.
Λαγωτό: Είναι το φαγητό που φτιαχνόταν με λαγό. Σήμερα όμως γίνεται με κουνέλι. Από τα πιο γνωστά φαγητά του νησιού κλασσική Κρεατόπιτα. Συνήθως με αιγοπρόβειο κρέας και χειροποίητα φύλλα.
Λαγωτό: Είναι το φαγητό που φτιαχνόταν με λαγό. Σήμερα όμως γίνεται με κουνέλι. Από τα πιο γνωστά φαγητά του νησιού κλασσική Κρεατόπιτα. Συνήθως με αιγοπρόβειο κρέας και χειροποίητα φύλλα.
Μπακαλιαρόπιττα: Με παστό κυρίως μπακαλιάρο, ρύζι, λαχανικά και χειροποίητο φύλλο.
Πηγή:gastrotourismos.gr
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου