Η ιστορία του μακιγιάζ ανά εποχή (VIDEO)

Ο όρος μακιγιάζ είναι ξενόγλωσσος και έχει επικρατήσει διεθνώς χωρίς να μεταφράζεται. Προέρχεται από το γαλλικό ρήμα maquillerπου σημαίνει μεταβάλλω, αλλοιώνω. Ο ελληνικός όρος που μπορεί να τον αντικαταστήσει είναι ψιμυθίωση. Προέρχεται από το ψιμύθιο, κοινή ονομασία του ανθρακικού μολύβδου. Τον ανθρακικό μόλυβδο σε μορφή λευκής σκόνης τον χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για τη λεύκανση της επιδερμίδας και ήταν γνωστός ως τμίμη ή στίβη.

Έχουμε παρακολουθήσει κατά καιρούς πολλά βίντεο που κάνουν μία γρήγορη ιστορική αναδρομή στη μόδα.
Η make up artist, Lisa Eldridge,επιχειρεί να παρουσιάσει σ΄ένα βίντεο όχι ρούχα, αλλά… μακιγιάζ.
Οι διαφορές στο μακιγιάζ ανά εποχή και χώρα είναι τρομερές και οι πληροφορίες που παίρνουμε εντελώς απροσδόκητες.Ειδικά αυτό στην Αρχαία Ελλάδα είναι πολύ παράξενο!

Συγκεκριμένα:
Οι Αιγύπτιοι

Το μακιγιάζ στην αρχαία Αίγυπτο είχε διπλή σκοπιμότητα.
Από τη μία να προβάλλει και να ομορφαίνει το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά του και από την άλλη να προστατεύσει το δέρμα από την επίδραση του καυτού ήλιου, του αέρα και της σκόνης.

Χαρακτηριστικό του μακιγιάζ αυτού είναι η έντονη αλλά αρμονική χρήση χρωμάτων και η πολύπλοκη τεχνική του. Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν ανοιχτού χρώματος καλυπτικό, για να δείξουν ότι δεν είχαν μείνει στον ήλιο. 
Μερικές φορές οι γραμμές του περιγράμματος των ματιών ενώνονταν λίγο πιο έξω από την εξωτερική γωνία στους κροτάφους σχηματίζοντας μαύρο μικρό τρίγωνο με τη βάση του προς τα έξω και την κορυφή του να αγγίζει το τελείωμα του περιγράμματος. Στα βλέφαρα απλωνόταν πράσινη ή μπλε σκιά, ενώ συνηθισμένη ήταν η σχεδίαση έντονης πράσινης ή μπλε οριζόντιας γραμμής στη μέση του πάνω βλεφάρου, που έσβηνε στους κροτάφους.
Τα φρύδια τονίζονταν με μαύρο χρώμα, σχηματίζονταν παχιά και με καθοδική φορά στην εξωτερική πλευρά τους. Τα χείλη περιγράφονταν έντονα με πολύ σκούρο καφέ ή μαύρο χρώμα που έσβηνε σταδιακά προς το εσωτερικό τους, στην επιφάνειά τους τοποθετούσαν σκούρο κόκκινο χρώμα. Στα μάγουλα, επίσης, χρησιμοποιούσαν σκούρο κόκκινο χρώμα σε συνδυασμό με τα χείλη.

Στην Αρχαία Ελλάδα όσο λιγότερο βάφονταν οι γυναίκες τόσο το καλύτερο. Η χρήση του μακιγιάζ εδραιώθηκε από τον 5ο αιώνα πΧ. και οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν διάφορα καλλυντικά, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από την Ανατολή.
Το μακιγιάζ στους ομηρικούς χρόνους ήταν πολύ διακριτικό.
Προτιμούσαν το λευκό δέρμα και για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούσαν τον ψίμυθο,(στην αρχαιότητα ήταν γνωστός ως τμίμη ή στίβη) και ήταν σκόνη ανθρακικού μόλυβδου. Αυτό ήταν πολύ καταστρεπτικό για το δέρμα γι αυτό και αργότερα αντικαταστάθηκε με υλικά λιγότερο καταστρεπτικό για το δέρμα.

Το ρουζ για τα μάγουλα ήταν φτιαγμένο από φυτικές ουσίες, και συγκεκριμένα από τη ρίζα του φυτού έγχουσα ή άγχουσα. Το χρώμα του ήταν περισσότερο γήινο κόκκινο και όχι ροζέ, και το τοποθετούσαν στα μάγουλα σε σχήμα κύκλου.
Χρωμάτιζαν τα χείλη τους στην ίδια απόχρωση με το ρουζ, ενώ άλλες φορές πάλι χρωμάτιζαν έντονα μόνο τα χείλη τους. 

Τα κραγιόν της εποχής φτιάχνονταν από βερνίλιο και φυτικές ουσίες όπως φύκια και μούρα. Πρέπει να αναφερθεί ότι οι γυναίκες που είχαν καλή φήμη φορούσαν το κραγιόν με καλόγουστο και κομψό τρόπο, ενώ αντίθετα οι ιερόδουλες έβαφαν τα χείλη τους με πιο έντονα χρώματα.

Τα φρύδια και τις βλεφαρίδες τους τα έβαφαν μαυρίζοντάς τα με καρύδια ή αντιμόνιο( μόλυβδος και θειούχος γαληνίτης) και τα φρύδια είχαν μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Στα μάτια τους το πάνω βλέφαρο σκιάζονταν με κοκκινωπό καφέ, ενώ με πράσινο φωτιζόταν η περιοχή του τόξου των φρυδιών. Κάποιες γυναίκες φορούσαν ψεύτικες βλεφαρίδες.
Οι γυναίκες που προέρχονταν από χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις δεν χρησιμοποιούσαν χρώματα στο πρόσωπο.

Στην Μεσαιωνική εποχή το μακιγιάζ είναι πολύ απαλό και διάφανο, χωρίς καθόλου ένταση και σκοπό είχε να προβάλλει μόνο τη φυσική λάμψη του ατόμου. Η προσεγμένη εμφάνιση θεωρούνταν αμαρτία και απαγορεύονταν, τουλάχιστον για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Το μακρόστενο πρόσωπο χωρίς γωνίες θεωρούνταν ιδανικό, γιατί το ύψος του μετώπου προσέδιδε πνευματικότητα. 

Τα μαλλιά τραβιόνταν προς τα πίσω ή αποτριχώνονταν για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Τα φρύδια αποτριχώνονταν τελείως, ή σχημάτιζαν λεπτή γραμμή για τον ίδιο στόχο. Το χρώμα του δέρματος ήταν διάφανο-λευκό. Οι μαυρισμένες γυναίκες θεωρούνταν χαμηλότερης κοινωνικής τάξης. Για δέρμα λευκό φορούσαν μπογιά μολύβδου που διαλυόταν στο νερό ή πούδρα.

Συχνά προκαλούσαν αιμορραγία στον εαυτό τους για να πετύχουν τη χλωμή επιδερμίδα. Μία από τις πιο δημοφιλείς πούδρες ονομαζόταν “Aqua Tofana”, που ήταν πούδρα αρσενικού. Η πούδρα ήταν δηλητηριώδης και αρκετές γυναίκες έχασαν τη ζωή τους. Τα μάτια τονίζονταν ελαφρά σε αμυγδαλωτό σχήμα, ενώ οι βλεφαρίδες ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Τα χείλη και τα μάγουλα ήταν ελαφρά χρωματισμένα. Πιο έντονο μακιγιάζ έκαναν οι γυναίκες ελευθέρων ηθών.

Στην εποχή του Διαφωτισμού, οι Γαλλίδες ήταν κοκκινισμένες ακόμη και στα αυτιά. Το ρουζ ήταν το must-have καλλυντικό για τις πλούσιες, καθώς έτσι ξεχώριζαν από τις κατώτερες τάξεις.

Στη Βικτωριανή εποχή οτιδήποτε άλλο πέρα από μία natural επιδερμίδα, θεωρούνταν φθηνό. Οι κυρίες εκείνη την εποχή μπορούσαν να τσιμπάνε τα μάγουλα τους για να κοκκινίσουν ή να βάζουν ροδοπέταλα στα χείλη τους για χρώμα. Το φυσικό μακιγιάζ δηλαδή είχε εντελώς κυριολεκτική σημασία.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, όπου τα χολιγουντιανά έργα και τα καμπαρέ κάνουν την εμφάνισή τους, το μακιγιάζ γίνεται πιο μυστηριώδες, θηλυκό αλλά και υπερβολικό. Το μακιγιάζ ήταν σύμβολο δύναμης για τις γυναίκες της εποχής και το σκούρο κόκκινο χρώμα στα χείλη, το σήμα κατατεθέν τους.

Ο 20ος αιώνας

Δεκαετία 20 και 30Το δέρμα ήταν φωτεινό. Τα μάγουλα βάφονταν έντονα κόκκινα. Τα πάνω βλέφαραγίνονταν σκούρα. Τα φρύδια ήταν λεπτά με ανοδική κλίση. Τα χείλη ήταν στρογγυλεμένα με έντονο κόκκινο χρώμα.

Δεκαετία 40
Το μακιγιάζ άλλαξε. Τα μάγουλα δεν ήταν πια τόσο κόκκινα και ως προς το σχήμα των χειλιών, δεν ήταν στρογγυλεμένα αλλά μακριά και παχιά.

Δεκαετία 50 και 60
Το χρώμα του δέρματος ήταν φυσικό. Τα μάγουλα ήταν διακριτικά βαμμένα. Στα πάνω βλέφαρα τοποθετούνταν μαύρη γραμμή, στη βάση των βλεφαρίδων, που προεκτείνονταν ανοδικά πέρα από την εξωτερική γωνία του ματιού. Τα φρύδια αποτριχώνονταν σε φυσικό σχήμα. Τα χείλη ήταν μπεζ-ροζ.

Σε αυτές τις δεκαετίες εμφανίσθηκαν οι χίπις. Τα βλέφαρά τους περιγράφονταν με σκούρα σκιά. Οι βλεφαρίδες τονίζονταν. Τα φρύδια συνήθως δεν αποτριχώνονταν. Στα μάγουλα ζωγραφίζονταν λουλούδια και καρδιές. Τα χείλη διατηρούσαν το φυσικό τους χρώμα ή τονίζονταν ελαφρά.

Τελευταίες δεκαετίες:
Tα πρότυπα άλλαζουνν συνεχώς, κάθε χρόνο ή και εξάμηνο. Οι γυναίκες δεν περιορίζονται πια από τη μόδα, μπορούν να προσαρμόσουν το μακιγιάζ, το χτένισμα και το ντύσιμο στην προσωπικότητά τους!

ΠΗΓΗ:ingolden.gr/beautyview.gr/idiva.gr
Δείτε το βίντεο εδώ: