Τζιά, φθινοπωρινή και ευλογημένη

Το παλαιό δημαρχείο στην Ιουλίδα

H αρχέγονη ίσως και μυθική ρίζα του νησιού προέρχεται από τον Κέως, τον γιο του Απόλλωνα, ενώ το ευλογημένο δένδρο του Δία «ο βάλανος», το γνωστό μας βελανίδι, έχει πλουτίσει με την επιβλητικότητα και την χρησιμότητά του το μεγαλύτερο μέρος της Τζιάς.
Αποτέλεσμα αυτών είναι η Κέα να μην μας θυμίζει στο ελάχιστο ένα άγονο κυκλαδίτικο νησί αλλά να εκπέμπει μία πράσινη αρμονία και ομορφιά. 
Η πλούσια χλωρίδα της συμπληρώνεται με το κόκκινο σταφύλι «Το Μαυρούδι» από το οποίο παράγεται εξαιρετικό κόκκινο κρασί αλλά σε περιορισμένες ποσότητες, καθώς και ένα είδος μαύρου σύκου από το οποίο οι Τζιώτες φτιάχνουν με μεράκι μαρμελάδα, γλυκό του κουταλιού και άλλα προιόντα.

Καθραία

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Τζιώτες διακρίνονται για την δράση τους στο εμπόριο αλλά και άλλες μορφές επιχειρηματικότητας (κάρβουνο, πρώτη ύλη για βαφή υφασμάτων από βελανίδια) από αρχαιότητας μέχρι τη δεκαετία του '60. 
Φως στην πολιτιστική και οικονομική ζωή του νησιού έδωσαν οι έρευνες στην Καρθαία, μία από τις τέσσερις αρχαίες πόλεις του νησιού οι οποίες δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν την Τετράπολη λόγω των πολλών εμποδίων που σκόπιμα πρόβαλλε η Αθηναϊκή Πολιτεία. 

Μπορείτε να επισκεφθείτε την Καρθαία από 2 εναλλακτικές διαδρομές:
-'Αγιος Συμεών-Λέπουρα-Καρθαία (1 ώρα και 30 λεπτά)
-Σταυρουδάκι-Βαθυπόταμος-Καρθαία (50 λεπτά)

Αφού επισκεφθείτε τον αρχαιολογικό χώρο και τα κύρια ευρήματά του, όπως ο Ναός του Πυθαίου Απόλλωνα, της Αθηνάς, καθώς και το Θέατρο, απολαύστε το φθινοπωρινό σας μπάνιο σε μία από τις δύο παραλίες όπου και απολήγει ο αρχαιολογικός χώρος. Στη μία μάλιστα από αυτές δεσπόζει η βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Τριάδος όπου στην εορτή του Αγίου Πνεύματος γίνεται μεγάλο πανηγύρι. 

Επίσης μπορείτε να ακολουθήσετε μία κοπιαστική μεν αλλά ιδιαίτερα όμορφη πεζοπορική διαδρομή που ξεκινάει από το χωριό Ελληνικά και μετά τον Άγιο Συμεών από όπου κατηφορίζετε προς την περιοχή Βρύσες όπου διατηρούνται αρκετοί κήποι λόγω του πλούσιου νερού που πηγάζει στην περιοχή. 
Η διαδρομή τερματίζει στην γραφική παραλία του Αγιου Φίλιππου με το ομώνυμο εκκλησάκι. Στην επιστροφή, αφού προσκυνήσετε στον Άγιο Συμεών και απολαύσετε τη θέα σε ένα σημαντικό κομμάτι του Αιγαίου, επισκεφθείτε την Κάτω Μεριά και έξω από το χωριό την εκκλησία του Αγίου Τιμοθέου, καθώς και το εγκαταλελειμένο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα που δίνουν ένα στίγμα της ορθόδοξης παράδοσης της Κέας.

Το φθινοπωρινό χρώμα σε οδηγεί σε έναν μοναχικό Κούνδουρο με το ιδιαίτερο χρώμα που παρουσιάζει η μικρή παραλία του, το "Κουνδουράκι" κατά τους ντόπιους. Θετική αισθητική απορρέει από κάποιες κατοικίες που κτίσθηκαν σε μορφή ανεμομύλων, ενώ γενικότερα οι ιδιοκτήτες έχουν διατηρήσει τον τζιώτικο αρχιτεκτονικό ρυθμό. Εάν βρεθείτε στην Φλέα, κάνετε μία παράκαμψη 6 χιλιομέτρων και επισκεφθείτε την παραλία του Βρόσκοπου. 

Η πορεία μας στο δυτικό μέρος της Τζιάς ολοκληρώνεται με τον οικισμό του Σκλαβονικόλα από όπου απολαμβάνετε τη Θέα προς Κορησσία μέχρι Οτζιά.

Είναι η διαδρομή που στην έξαρση του καλοκαιριού περνά κανείς από τα πιο πολυσύχναστα μέρη του νησιού. Τώρα όμως τα απολαμβάνει κανείς σε ένα γαλήνιο περιβάλλον με το ερημικό Γυαλισκάρι και την μαρίνα του Βουρκαριού να φιλοξενεί ελάχιστα σκάφη. Ανάμεσα στους δύο κόλπους δεσπόζει ο οικισμός της Αγίας Μαρίνας με την ομώνυμη εκκλησία και τον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο που μαρτυρεί ζωή από τα βάθη των αιώνων. 

Μπορείτε να πεζοπορήσετε για 20 περίπου λεπτά και να βρεθείτε στην άκρη της μικρής χερσονήσου όπου δεσπόζει ο φάρος του Αγίου Νικολάου, ο παλαιότερος των Κυκλάδων(από το 1831). Συνεχίζοντας βρίσκεστε στον Οτζιά που παλαιότερα ήταν το κύριο λιμάνι του νησιού. 

Στη συνέχεια επισκεφθείτε την Παναγία Καστριανή, ένα επιβλητικό μοναστήρι κτισμένο σε μοναδικό σημείο όπου άλλωστε κατά την παράδοση βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Σήμερα δεν υπάρχουν μοναχοί, αλλά ο Παπά Λευτέρης μόνος του αποτελεί τον θεματοφύλακα της θρησκευτικής μας παράδοσης σε μία ακόμη εσχατιά του Αιγαίου.

Όρμος Κάστρου-Σπαθί-Συκαμινιά-Καλιδονύχι

Επισκεφθείτε και και τις τέσσερις γειτονικές–βορειοανατολικές παραλίες και ανακαλύψτε τις φθινοπωρινές ομορφιές τους. Θα χρειασθείτε όμως όχημα 4Χ4 όπως και για τις περισσότερες παραλίες του νησιού.

Πέρα Μεριά-Ορκός-Ψαθί

Από τον οικισμό της Πέρα Μεριάς, με τα ατόφια τζιώτικα σπίτια, κτισμένα με ξερολιθιά, ακολουθείστε τον δημόσιο δρόμο προς την παραλία του Ορκού όπου δεσπόζουν τα τεράστια αλμυρίκια και οι ευκάλυπτοι. Στην επιστροφή αξίζει να επισκεφθείτε τους οικισμούς του Θόλου και των Μύλων με την εντυπωσιακή θέα αλλά και τις περισσότερες κατοικίες να δένουν αρμονικά με το τζιώτικο περιβάλλον.

Ιουλίδα

Στη συνέχεια και από τη κεντρική αρτηρία, κατευθύνεστε στην Ιουλίδα, τον πιο παραδοσιακό από τους τέσσερις οικισμούς του νησιού. Περπατήστε στα γραφικά καντούνια της και περάστε κάτω από τις αψιδωτές γαλαρίες ορισμένων σπιτιών που στην τοπική διάλεκτο ονομάζονται στεγάδια. 

Πολλά από τα παλαιά σπίτια του οικισμού υπακούουν στην τεχνοτροπία των περιστερώνων. Από το κέντρο της Ιουλίδας, όπου δεσπόζει το θαυμάσιο νεοκλασσικό κτίριο του Δήμου, ακολουθήστε μια πορεία που μετά από 20 λεπτά περίπου σας φέρνει σε ένα θαυμάσιο φυσικό γλυπτό σε πέτρα που φέρει την κεφαλή του λιονταριού και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Λιόντα». 

Στη συνέχεια, και αφού συναντήσετε την «Πηγή του Βενιαμίν», ακολουθείτε το μονοπάτι που μετά από 1 ώρα περίπου σας φέρνει στον Οτζιά. Μέσα στην Ιουλίδα υπάρχει το Αρχαιολογικό Μουσείο με μοναδικά εκθέματα και το οποίο θαυμάσαμε σε προηγούμενη επίσκεψή μας στο νησί και τώρα είναι κλειστό λόγω έλλειψης προσωπικού. 

Στη συνέχεια αντικρίζουμε την «Πιάτσα», το οικονομικό κέντρο της Ιουλίδας, όπου οι παλαιότεροι μαζευόταν και αντάλλασσαν τα εμπορεύματά τους. Πλούσια και η παρουσία των εκκλησιών με τον Αγιο Δημήτριο και τον Άγιο Σπυρίδωνα να δεσπόζουν.

Ιουλίδα-Κορρησία

Θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο να ακολουθήσετε «Το μονοπάτι του Όθωνα» που ξεκινάει από την Ιουλίδα και καταλήγει στον Μυλοπόταμο, λίγο πρίν το λιμάνι,περιοχή όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι νερόμυλοι του νησιού. Επίσης στην ίδια περιοχή δεσπόζει το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της «ΕΜΑΓΙΕ» που για 4 περίπου δεκαετίες τροφοδοτούσε τις νοικοκυρές με τις ομώνυμες συσκευές. Δυστυχώς  ο κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός συνέτεινε οριστικά στην απαξίωση και το μετέπειτα κλείσιμό του. Τέλος, όλοι κάπου θα συναντήσετε τα γαιδουράκια ή ηλικιωμένους Τζιώτες που επιστρέφουν με τα μουλάρια από τα κτήματά τους. Τα ζώα αυτά είναι συνυφασμένα με το νησί αφού αποτελούσαν και αποτελούν τον υπομονετικό και πολύτιμο βοηθό των ντόπιων στις καθημερινές τους εργασίες.

Πηγή:clickatlife.gr