Cognac: Η ιστορία του και μια απολαυστική συνταγή για ένα ευχάριστο κοκτέιλ

Αλήθεια, τι σκέφτεται κανείς όταν ακούει τη λέξη «κονιάκ»; Θα σας πω εγώ. Σκέφτεται χειμώνα, τζάκι, ένα καλό πούρο (αν είναι καπνιστής) και μερικά δάχτυλα του δυνατού αποστάγματος σε ένα κλασικό, μεγάλο ποτήρι σε σχήμα τουλίπας, με κοντό κολωνάκι. Μπορεί ακόμα να σκεφτεί και το θαυματουργό ποτό που περιέχουν τα βαρελάκια που κουβαλούν οι τεράστιοι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου όταν πηγαίνουν να διασώσουν χαμένους ορειβάτες στις χιονισμένες Άλπεις.

Ο όρος Cognac είναι προστατευόμενος και αφορά το απόσταγμα οίνου που παράγεται στην ομώνυμη περιοχή, στην Κεντρο-Δυτική Γαλλία και συγκεκριμένα στις ακτές του Ατλαντικού, πάνω από το Μπορντώ. Το απόσταγμα καθεαυτό, βεβαίως, είναι το brandy. Γι αυτό και το διάσημο ποτό, όταν παράγεται οπουδήποτε έξω από τα όρια του Cognac, ονομάζεται, βάσει της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, brandy.

Το brandy το ξέρουμε ως ένα απόσταγμα υψηλόβαθμο αλκοολικά, με κεχριμπαρένιο χρώμα, από το οποίο αρκεί κανείς να πιει λιγοστά «δάχτυλα» για να ζεσταθεί και, γενικά, να το νιώσει. Καλό είναι να γνωρίζουμε, όμως, ότι η ιστορία και η χρήση του brandy, ξεκίνησαν πολύ διαφορετικά.

Δεν το φαντάζονται πολλοί, αλλά το brandy είναι Ολλανδέζικη επινόηση. Μάλιστα, ο όρος προέρχεται ετυμολογικά από τις λέξεις «gebrande wijn», που στα Ολλανδέζικα σημαίνει «καμένο κρασί». Γιατί, ουσιαστικά, το brandy δεν είναι τίποτα άλλο από κρασί που έχει «βράσει» σε υψηλή θερμοκρασία, δηλαδή έχει αποσταχθεί.

Αρχικά, αυτό γινόταν για καθαρά πρακτικούς λόγους. Οι Ολλανδοί έμποροι ζητούσαν από τους οινοπαραγωγούς με τους οποίους συνεργάζονταν να αποστάζουν το κρασί τους, έτσι ώστε και να καταλαμβάνει λιγότερο όγκο, οπότε να είναι πιο «βολικό» στη μεταφορά, αλλά και να διατηρείται περισσότερο. Η αρχική ιδέα, μάλιστα, ήταν το brandy να «αραιώνεται» με νερό στον τελικό του προορισμό, έτσι ώστε να ξαναέρχεται, όσο πιο κοντά γίνεται, στην αρχική του μορφή.

Όταν η παγκόσμια επιδημία της φυλλοξήρας αφάνισε ένα μεγάλο ποσοστό του Ευρωπαϊκού (και όχι μόνο) αμπελώνα, προς τα τέλη του 19ου αιώνα, το σταφύλι και όλα τα παράγωγά του άρχισαν να γίνονται είδη σπάνια, δυσεύρετα και πανάκριβα. Το brandy δεν μπορούσε πλέον ούτε να παράγεται, αλλά ούτε και να καταναλώνεται, νερωμένο, σε μεγάλες ποσότητες. Έτσι, οι παραγωγοί του άρχισαν να το συντηρούν σε δρύινα βαρέλια, μία πρακτική μέσα από την οποία ανακάλυψαν ότι το παλαιωμένο στο ξύλο brandy αποκτούσε απαράμιλλη αρωματική και γευστική πολυπλοκότητα. Επιπλέον, καθότι ήταν φανερό ότι το συγκεκριμένο ποτό δεν ήταν πλέον… για «χόρταση», η τακτική του να διαλύεται με νερό εγκαταλείφθηκε, για να δώσει τη θέση της σε μια πιο φειδωλή κατανάλωση (βλέπε πραγματική απόλαυση δηλαδή), σε μικρές ποσότητες και σε πιο ξεχωριστές στιγμές.

Πίσω στο κονιάκ, το οποίο, αν το δεις υπό αυτό το πρίσμα, γίνεται αφάνταστα πιο «ευέλικτο». Από τη μία, δεν μπορεί να χάσει το «ειδικό» του βάρος, οπότε θα συνεχίσει να είναι ατελείωτα απολαυστικό, συνοδεύοντας ένα πούρο, με τα πολλά και ξεχωριστά του αρωματικά επίπεδα να ξεδιπλώνονται με κάθε γουλιά. Από την άλλη, επειδή δεν ξεχνάει το παρελθόν του, δεν διστάζει να χαρίσει την αρωματικότητα και τη φινέτσα του σε γνωστά, αλλά και σε πρωτότυπα κοκτέιλς και long drinks, συνδυαζόμενο τέλεια με άλλα ποτά, αναψυκτικά, χυμούς, bitters, πάγο κλπ.
Ένα  απολαυστικό απεριτίφ με κονιάκ που μπορείτε να το απολαύσετε και στο σπίτι ονομάζετε "Aristocrat" και είναι πανεύκολο!

Για το Aristocrat θα χρειαστείτε:

45ml Cognac Hennessy VS
30ml λευκό βερμούτ
Ginger Ale

Οδηγίες:
Προσθέστε το κονιάκ και το βερμούτ σε χαμηλό ποτήρι με πάγο και ανακατέψτε. Απογεμίστε με ginger ale. Γαρνίρετε με φλούδα λεμονιού και σερβίρετε. Καλή απόλαυση!

Πηγή:in2life.gr