«Από την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου (1973) τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ήταν καζάνι που έβραζε. Οι φοιτητές κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο έδειχναν την αντίθεσή τους στη Χούντα. Τα πρώτα συνθήματα έπεσαν: "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία", "Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς;", "Κάτω η Χούντα", "Δημοκρατία". Τρεις μέρες ακόμη κράτησε αυτός ο αναβρασμός και κάθε μέρα προσέρχονταν κι άλλοι φοιτητές και μαθητές κι εργάτες κι απλός κόσμος».
«Στις 16 του Νοέμβρη ο χώρος του Πολυτεχνείου μέσα και έξω ήταν γεμάτος κόσμο που συμπαραστεκόταν στα παιδιά. Βέβαια κι οι αστυνομικοί, ένστολοι ή με πολιτικά, ήταν πάρα πολλοί. Οι πρώτοι πυροβολισμοί έπεσαν γύρω στις 6.30 μ.μ. Μέχρι αργά το βράδυ περιφερόμουν φωτογραφίζοντας τη βίαιη προσπάθεια της αστυνομίας να απομακρύνει τον κόσμο από το Πολυτεχνείο Κατά τις 00.15, πρωί της 17 Νοέμβρη, ότι βγήκαν τανκς στους δρόμους».
«Στις 00.30 τα τανκς ήταν μπροστά στο ξενοδοχείο Χίλτον.Οι σκηνές που ξετυλίχτηκαν ήταν σπαρακτικές. Τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα φώναζαν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέλφια, είμαστε άοπλοι". Οι διαταγές όμως ήταν άλλες. Το τανκ εισβάλλει στο Πολυτεχνείο, παιδιά, τανκ και κάγκελα γίνονται ένας άμορφος σωρός».
Γράφει ο αυτόπτης μάρτυς Βασίλης Καραγεώργος συνεργαζόμενος φωτογράφος της εποχής με την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ".
(πηγη:iefimerida.gr)
Η Σοφία Βέμπο παρακολουθεί την διαδήλωση από το μπαλκόνι της
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου