Γυναικεία ψήφος: Ένας αιώνας αγώνα

Οι γυναίκες έδωσαν μεγάλο αγώνα εδώ και πάρα πολλά χρόνια για να αποκτήσουν το δικαίωμα της ψήφου.Αυτό που φαίνεται αυτονόητο για εμάς τις γυναίκες σήμερα, χρειάστηκε στη χώρα μας να περάσει σχεδόν ένας αιώνας για να γίνει πραγματικότητα. Το δικαίωμα αυτό των γυναικών είναι πολύτιμο, γι΄αυτό το λόγο δεν πρέπει να παραιτούμαστε από αυτό.
Για πρώτη φορά στην ιστορία των γυναικών παγκοσμίως μετά από μεγάλη προσπάθεια οι πρώτες γυναίκες καταφέρνουν να ψηφίσουν στις 28 Νοεμβρίου του 1893 στη μακρινή Νέα Ζηλανδία.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι απόκτησαν και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, αυτό το απόκτησαν αργότερα το 1919, μετά από πολλούς αγώνες του γυναικείου σωματείου "Christian Temperance"
με τη διάσημη σουφραζέτα στη χώρα της Kate Sheppard.
  

Η λέξη σουφραζέτα προέρχεται από τη γαλλική λέξη suffrage που σημαίνει δικαίωμα ψήφου και για πρώτη φορά ο όρος αυτός αναφέρθηκε στην εφημερίδα Daily Mail, με σκοπό να σαρκάσει τις γυναίκες που μάχονταν για το δικαίωμα της ψήφου.  

Ο αγώνας των γυναικών για την ψήφο στην Ελλάδα είναι πολύ παλιά ιστορία, ξεκινάει το 1887-1888, αφού στο Α΄ Σύνταγμα του 1844 αναφέρεται ότι "οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου" παρακάμπτοντας έτσι τις γυναίκες που είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στους αγώνες για την Εθνική Ανεξαρτησία. Μέσα από το έντυπο η "Εφημερίδα των Κυριών" την πρώτη γυναικεία εφημερίδα με συντάκτες μόνο γυναίκες που για 31 συνεχή χρόνια ήταν η φωνή της γυναίκας πάνω σε θέματα του γυναικείου φύλλου και την θέση του στην τότε κοινωνία.

Η ΄"αναρχική" της εποχής Καλλιρόη Παρρέν-Σιγανού, είναι η πρώτη γυναίκα που δίνει αγώνα για μια   ισάξια θέση των γυναικών με τους άνδρες.Να μορφώνεται, να ψηφίζει, να προστατευθεί η παιδική ηλικία δηλαδή να προστατευτούν τα παιδιά της. Στον αγώνα της αυτό μέσα από την εφημερίδα την στήριξαν ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Κωστής Παλαμάς. 
Η Ελληνίδα σουφραζέτα εξορίστηκε το 1918 για περίπου δέκα μήνες στην Ύδρα και την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα συμμετείχε σε Διεθνή Συνέδρια Γυναικών στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Σικάγο εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Πέθανε το 1940 πριν προλάβει να δει τους καρπούς των αγώνων της.

Το 1921 με πρωθυπουργό το Γούναρη το θέμα έρχεται στη βουλή αλλά μένει στα χαρτιά καθώς οι βουλευτές δεν στηρίζουν την πρόταση.

Το 1924 μετά από πολλές διαδικασίες ανάμεσα στην Εθνοσυνέλευση και την Κυβέρνηση αποφασίζετε να δοθεί στις γυναίκες το δικαίωμα της ψήφου με όρους: η απόφαση να ισχύει μετά από πέντε χρόνια, θα μπορούν μόνο να εκλέγουν, θα πρέπει να είναι πάνω από 30 χρόνων και φυσικά δεν θα πρέπει να είναι αναλφάβητες.

   
Μετά από όλα αυτά οι γυναίκες έχουν δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια δηλαδή το 1934.Παρ΄όλα αυτά όμως η αποχή είναι μεγάλη οι λόγοι: κοινωνικές αντιλήψεις, αναλφάβητες σε μεγάλο αριθμό και δυσκολία στην εγγραφή τους στους εκλογικούς καταλόγους

Οι διάφορες αναταραχές και ο πόλεμος φέρνει το θέμα της ψήφου των γυναικών δέκα χρόνια πίσω.

Το 1944 συντάσσεται ένας προσωρινός Συνταγματικός Χάρτης από το Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων και αναγνωρίζει τα ίσα πολιτικά δικαιώματα των δυο φύλλων. Οπότε έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στο Εθνικό Συμβούλιο της πρώτης λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα.

Το 1952 με το νόμο 2159 μπορούν πια να ψηφίσουν στην σύγχρονη Ελλάδα, όμως και πάλι ατυχία οι εκλογικοί κατάλογοι δεν ενημερώνονται και έτσι στις εκλογές του Νοεμβρίου του ίδιου έτους πάλι οι γυναίκες είναι εκτός του εκλογικού σώματος.

Όμως επιτέλους στις 18 Ιανουαρίου του 1953 γίνονται εκλογές μόνο για την Θεσσαλονίκη γιατί εκκενώθηκε μια έδρα οπότε ο νόμος του συντάγματος γίνεται πραγματικότητα και εκλέγεται και η πρώτη γυναίκα βουλευτής η Ελένη Σκούρα.

Από το 1975 ορίζεται πλέον ρητά στο Σύνταγμα ότι "όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου"