Τα Τριζόνια είναι μια συστάδα νησίδων του Κορινθιακού Κόλπου που αποτελείται από τα νησάκια Τριζόνια, Πρασούδι, Αϊ-Γιάννης και αρκετές ξέρες. Το μεγαλύτερο από αυτά και το μόνο κατοικήσιμο είναι το νησί Τριζόνια που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από τις ακτές της Φωκίδας και από τα χωριά Σπηλιά και Γλυφάδα. Το σύνολο της έκτασής του δεν ξεπερνά τα 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα με μέγιστο μήκος μόλις 3 χιλιόμετρα.
Η προέλευση της ονομασίας του νησιού με την πρώτη σκέψη παραπέμπει στο ομώνυμο συμπαθές έντομο, όμως το πιο πιθανόν είναι να προήλθε από παραφθορά της λέξης «τριονήσια», καθώς με αυτό το όνομα περιέγραφαν οι ντόπιοι το σύμπλεγμα των Τριζονίων που περιλαμβάνει τα τρία μεγαλύτερα νησιά.
Πιθανόν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού στα νεότερα χρόνια να ήταν οικογένειες από την Ηπειρο και την ορεινή Ρούμελη που έφτασαν εδώ κυνηγημένοι από τον Αλή Πασά και τις δολοπλοκίες του. Κύρια ασχολία των κατοίκων, όπως είναι φυσικό, ήταν το ψάρεμα και ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα το νησί διέθετε ασφαλές λιμάνι και φάρο. Τα Τριζόνια βγήκαν από την παντελή απομόνωση μετά την κατασκευή του παραλιακού δρόμου Ναύπακτου - Ιτέας που ολοκληρώθηκε το 1973.
Λίγα μέτρα θάλασσας χωρίζουν τη γη της Φωκίδας από τον κόσμο των Τριζονιών. Εναν κόσμο με νησιώτικα χρώματα, χωρίς τον θόρυβο των αυτοκινήτων, με φροντισμένα σπίτια και καταπράσινους κήπους, πεντακάθαρες ακτές και γωνιές που θαρρείς αναπήδησαν από το περιθώριο του χρόνου.
Η μετάβαση σε αυτόν τον ιδιόμορφο θαλασσινό τόπο είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση αν έρχεσαι από την Αθήνα ή από τις μεγάλες πόλεις της δυτικής Ελλάδας. Συνολικά η πρωτεύουσα απέχει από το χωριό Γλυφάδα (το λιμανάκι απ' όπου αναχωρούν τα πλοιάρια για τα Τριζόνια) 240 χιλιόμετρα, μέσω Λιβαδειάς-Αράχοβας. Αν έρχεστε από τη Δυτική Πελοπόννησο θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τη γέφυρα Ρίου - Αντίρριου, ενώ από τη βόρεια Πελοπόννησο ιδιαίτερα εξυπηρετική είναι η πορθμειακή γραμμή Αιγίου - Αγίου Νικολάου.
Τα Τριζόνια είναι μια συστάδα νησίδων του Κορινθιακού Κόλπου. Tο μεγαλύτερο είναι το μόνο κατοικήσιμο.
Λίγα μέτρα θάλασσας χωρίζουν τη γη της Φωκίδας από τον κόσμο των Τριζονιών. Εναν κόσμο με νησιώτικα χρώματα, χωρίς τον θόρυβο των αυτοκινήτων, με φροντισμένα σπίτια και καταπράσινους κήπους, πεντακάθαρες ακτές και γωνιές που θαρρείς αναπήδησαν από το περιθώριο του χρόνου.
Η μετάβαση σε αυτόν τον ιδιόμορφο θαλασσινό τόπο είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση αν έρχεσαι από την Αθήνα ή από τις μεγάλες πόλεις της δυτικής Ελλάδας. Συνολικά η πρωτεύουσα απέχει από το χωριό Γλυφάδα (το λιμανάκι απ' όπου αναχωρούν τα πλοιάρια για τα Τριζόνια) 240 χιλιόμετρα, μέσω Λιβαδειάς-Αράχοβας. Αν έρχεστε από τη Δυτική Πελοπόννησο θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τη γέφυρα Ρίου - Αντίρριου, ενώ από τη βόρεια Πελοπόννησο ιδιαίτερα εξυπηρετική είναι η πορθμειακή γραμμή Αιγίου - Αγίου Νικολάου.
Τα Τριζόνια είναι μια συστάδα νησίδων του Κορινθιακού Κόλπου. Tο μεγαλύτερο είναι το μόνο κατοικήσιμο.
Φτάνοντας στο χωριό Γλυφάδα που ακουμπά στις ακτές του Κορινθιακού, θα κατευθυνθείτε στον συνοικισμό Χάνια Τριζονιών όπου θα επιβιβαστείτε στο σκάφος που πραγματοποιεί σχεδόν κάθε μία ώρα το δρομολόγιο για τα Τριζόνια. Το θαλασσινό ταξίδι διαρκεί μόλις 7-8 λεπτά και πραγματικά δεν θα καταλάβετε για πότε φτάσατε!
Τα Τριζόνια σας υποδέχονται με τη χαρακτηριστική ησυχία ενός τόπου όπου δεν κυκλοφορούν μηχανοκίνητα οχήματα (απαγορεύονται διά νόμου αυτοκίνητα και μηχανάκια) και μ' ένα υπήνεμο λιμανάκι όπου στην προκυμαία πλάι στα καΐκια, αραδιάζουν τα τραπεζάκια τους οι ψαροταβέρνες.
Ο μοναδικός οικισμός, με καμιά πενηνταριά σπίτια όλα και όλα, βρίσκεται κτισμένος στο στενότερο σημείο του νησιού, στον μυχό ενός ορμίσκου που βλέπει την απέναντι ακτή της Ρούμελης. Στη δυτική άκρη του λιμανιού σε μια βραχώδη έξαρση κρυμμένη μέσα στα πεύκα ξεχωρίζει η μεγάλη εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου (1955) σε σημείο ιδανικό για να αγναντεύεις τον δίαυλο των Τριζονιών. Λίγα μέτρα από το λιμάνι και προς τα νότια διαγράφεται ένας δεύτερος βαθύς και καλογραμμένος κόλπος. Εδώ μόλις πριν από λίγα χρόνια δημιουργήθηκε μια μεγάλη μαρίνα η οποία χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος σταθμός για σκάφη αναψυχής που κατευθύνονται από τον Σαρωνικό και το Αιγαίο προς τον Πατραϊκό Κόλπο και το Ιόνιο και αντίστροφα.
Αυτά είναι όλα και όλα τα Τριζόνια! Από εδώ και πέρα δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να συντονιστείς στους νησιώτικους ρυθμούς, να απολαύσεις τις βόλτες στα καταπράσινα μονοπάτια, τις βουτιές στα γαλάζια νερά, τη φιλοξενία των κατοίκων και τις ουζοκατανύξεις στις ψαροταβέρνες του λιμανιού.
Οι ντόπιοι σεργιανίζουν καθημερινά στην προκυμαία του μικρού λιμανιού.
Αν λοιπόν είστε φίλοι της ηρεμίας και αποζητάτε να περάσετε μερικές μέρες δίπλα στην ακροθαλασσιά με ρυθμούς χαλαρωτικούς ή σας κουράζει η κίνηση των αυτοκινήτων, οι άσκοποι συνωστισμοί και τ' άλλα παρελκόμενα των πολύβουων καλοκαιρινών θέρετρων, τότε δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη. Τα Τριζόνια θα σας καλωσορίσουν και μέσα σε λίγες ώρες θα σας ενσωματώσουν στη δικιά τους καθημερινότητα. Εδώ θα βολευτείτε και σίγουρα θα περάσετε καλά. Αν πάλι δεν μπορείτε να αποχωρισθείτε την κοσμοπολίτικη κίνηση των θαλασσινών θέρετρων οι πολιτείες της Ναυπάκτου και του Γαλαξιδιού δεν απέχουν περισσότερο από 25 και 40 χιλιόμετρα αντίστοιχα.
Οι ωραιότερες παραλίες
Μπροστά από το λιμανάκι υπάρχει μια μικροσκοπική ακρογιαλιά με πετραδάκι που γεμίζει πιτσιρικάδες, όχι ό,τι καλύτερο για τους μεγαλύτερους που χρειάζονται περισσότερο χώρο.
Τα Τριζόνια σας υποδέχονται με τη χαρακτηριστική ησυχία ενός τόπου όπου δεν κυκλοφορούν μηχανοκίνητα οχήματα (απαγορεύονται διά νόμου αυτοκίνητα και μηχανάκια) και μ' ένα υπήνεμο λιμανάκι όπου στην προκυμαία πλάι στα καΐκια, αραδιάζουν τα τραπεζάκια τους οι ψαροταβέρνες.
Ο μοναδικός οικισμός, με καμιά πενηνταριά σπίτια όλα και όλα, βρίσκεται κτισμένος στο στενότερο σημείο του νησιού, στον μυχό ενός ορμίσκου που βλέπει την απέναντι ακτή της Ρούμελης. Στη δυτική άκρη του λιμανιού σε μια βραχώδη έξαρση κρυμμένη μέσα στα πεύκα ξεχωρίζει η μεγάλη εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου (1955) σε σημείο ιδανικό για να αγναντεύεις τον δίαυλο των Τριζονιών. Λίγα μέτρα από το λιμάνι και προς τα νότια διαγράφεται ένας δεύτερος βαθύς και καλογραμμένος κόλπος. Εδώ μόλις πριν από λίγα χρόνια δημιουργήθηκε μια μεγάλη μαρίνα η οποία χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος σταθμός για σκάφη αναψυχής που κατευθύνονται από τον Σαρωνικό και το Αιγαίο προς τον Πατραϊκό Κόλπο και το Ιόνιο και αντίστροφα.
Αυτά είναι όλα και όλα τα Τριζόνια! Από εδώ και πέρα δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να συντονιστείς στους νησιώτικους ρυθμούς, να απολαύσεις τις βόλτες στα καταπράσινα μονοπάτια, τις βουτιές στα γαλάζια νερά, τη φιλοξενία των κατοίκων και τις ουζοκατανύξεις στις ψαροταβέρνες του λιμανιού.
Οι ντόπιοι σεργιανίζουν καθημερινά στην προκυμαία του μικρού λιμανιού.
Αν λοιπόν είστε φίλοι της ηρεμίας και αποζητάτε να περάσετε μερικές μέρες δίπλα στην ακροθαλασσιά με ρυθμούς χαλαρωτικούς ή σας κουράζει η κίνηση των αυτοκινήτων, οι άσκοποι συνωστισμοί και τ' άλλα παρελκόμενα των πολύβουων καλοκαιρινών θέρετρων, τότε δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη. Τα Τριζόνια θα σας καλωσορίσουν και μέσα σε λίγες ώρες θα σας ενσωματώσουν στη δικιά τους καθημερινότητα. Εδώ θα βολευτείτε και σίγουρα θα περάσετε καλά. Αν πάλι δεν μπορείτε να αποχωρισθείτε την κοσμοπολίτικη κίνηση των θαλασσινών θέρετρων οι πολιτείες της Ναυπάκτου και του Γαλαξιδιού δεν απέχουν περισσότερο από 25 και 40 χιλιόμετρα αντίστοιχα.
Οι ωραιότερες παραλίες
Μπροστά από το λιμανάκι υπάρχει μια μικροσκοπική ακρογιαλιά με πετραδάκι που γεμίζει πιτσιρικάδες, όχι ό,τι καλύτερο για τους μεγαλύτερους που χρειάζονται περισσότερο χώρο.
Βέβαια δεν είναι λίγοι αυτοί που βουτούν από τα βράχια. Στη θέση Πούντα, περίπου 2 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το λιμάνι, βρίσκεται η ομώνυμη παραλία με άμμο και βοτσαλάκι. Ακριβώς πίσω από τη μαρίνα προς την πλευρά του νησιού που κοιτά την Πελοπόννησο, υπάρχουν οι λιλιπούτειες παραλίες Ασπρα Χαλίκια και Καψάλες.
Σαφώς όμως οι καλύτερες ακρογιαλιές αναπτύσσονται απέναντι, στις ακτές της Σπηλιάς και της Γλυφάδας. Ωστόσο τα πρωτεία έχει κερδίσει η εκτεταμένη ακτή της Σεργούλας λίγο πιο δυτικά με τα βότσαλα, τα πλατάνια και τα κρυστάλλινα νερά. Καλές και οργανωμένες ακτές θα βρείτε στον κοντινό Μαραθιά (ξεχωρίζει η παραλία Σκάλωμα), στο Μοναστηράκι (θα κολυμπήσετε στο Παραθάλασσο) και πηγαίνοντας προς Αιτωλοακαρνανία - Ναύπακτο στην απλωτή αμμουδερή παραλία της Χιλιαδούς.
Με τα πόδια ή με σκάφος:
Οι καλύτερες παραλίες στο νησάκι βρίσκονται στην πλευρά που «κοιτά» την Πελοπόννησο.
Το κατάφυτο τοπίο, οι ήπιοι λοφοσχηματισμοί, η παντελής έλλειψη τροχοφόρων δημιουργούν ένα περιβάλλον φιλικό για ευχάριστες περιηγήσεις με τα πόδια. Δεν χρειάζεται να είστε δεινός πεζοπόρος για να περπατήσετε το νησί από άκρη σε άκρη (θα χρειαστείτε περίπου 2 ώρες). Εφοδιαστείτε λοιπόν με νερό, καπέλο και ένα ζευγάρι καλά παπούτσια για περπάτημα -σαγιονάρες και πάνινα υποδήματα δεν συστήνονται- και εφόσον ρωτήσετε τους ντόπιους για να μη ταλαιπωρηθείτε άσκοπα, «αποδράστε» στην απόλυτη ηρεμία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες ενδιαφέρουσες και εύκολες διαδρομές που αξίζει να τις πραγματοποιήσετε. Από το λιμανάκι λοιπόν με κατεύθυνση βόρειο-δυτική φεύγει ένας στενός χωματόδρομος που οδηγεί στο δυτικότερο άκρο του νησιού, στο ακρωτήρι Κοχυλάς, αλλά και στη θέση Παλιόκαστρο όπου υπάρχουν υπολείμματα μεσαιωνικού πύργου (περίπου 1.500 μέτρα). Ενας άλλος δρόμος?μονοπάτι ξεκινά από το άκρο της μαρίνας και τραβά νότια ακολουθώντας το περίγραμμα της ακτής για το ακρωτήρι Πούντα. Είναι μια ήπια περιπατητική διαδρομή που ξεδιπλώνεται για περίπου 2 χλμ. μέσα από περιβόλια και λιόδεντρα, βλέποντας συνεχώς τον δίαυλο και τις ακτές της Δωρίδας. Μια διαδρομή που μπορεί να συνδυαστεί -για τους φίλους του είδους- με ψαροντούφεκο στη νησίδα Πλανέμι ή στο ακρωτήρι Πούντα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες ενδιαφέρουσες και εύκολες διαδρομές που αξίζει να τις πραγματοποιήσετε. Από το λιμανάκι λοιπόν με κατεύθυνση βόρειο-δυτική φεύγει ένας στενός χωματόδρομος που οδηγεί στο δυτικότερο άκρο του νησιού, στο ακρωτήρι Κοχυλάς, αλλά και στη θέση Παλιόκαστρο όπου υπάρχουν υπολείμματα μεσαιωνικού πύργου (περίπου 1.500 μέτρα). Ενας άλλος δρόμος?μονοπάτι ξεκινά από το άκρο της μαρίνας και τραβά νότια ακολουθώντας το περίγραμμα της ακτής για το ακρωτήρι Πούντα. Είναι μια ήπια περιπατητική διαδρομή που ξεδιπλώνεται για περίπου 2 χλμ. μέσα από περιβόλια και λιόδεντρα, βλέποντας συνεχώς τον δίαυλο και τις ακτές της Δωρίδας. Μια διαδρομή που μπορεί να συνδυαστεί -για τους φίλους του είδους- με ψαροντούφεκο στη νησίδα Πλανέμι ή στο ακρωτήρι Πούντα.
Αν πάλι διαθέτετε κάποιο μικρό σκάφος ή φουσκωτό, τα Τριζόνια θ' αποδειχθούν για σας ένας πραγματικός επίγειος παράδεισος. Οι αποστάσεις μεταξύ των νησίδων και της αντικρινής στεριάς είναι μηδαμινές. Προσοχή όμως, τα θαλάσσια περάσματα δεν είναι τόσο ακίνδυνα όσο φαίνονται. Η θάλασσα έχει ισχυρά ρεύματα και βγάζει τοπικούς καιρούς που θέλουν προσοχή. Γι' αυτό φρόνιμο θα ήταν να μιλήσετε με τους ντόπιους ψαράδες. Γλίστρα για να ρίξετε το σκάφος σας υπάρχει στο απέναντι από τα Τριζόνια χωριό, τη Γλυφάδα. Με το σκάφος σας θα πάτε στο νησάκι του Αϊ- Γιάννη (νότια πλευρά) ή στη νησίδα Πρασούδα όπου θα βουτήξετε για χταπόδια και πετρόψαρα (για περισσότερα ρωτήστε τον Ηλία στην ψαροταβέρνα «Ποσειδώνας»).
Fast info
Ανάμεσα στον Πειραιά και τη Λευκάδα:
Μέχρι τον Μεσοπόλεμο το λιμάνι των Τριζονιών χρησιμοποιούνταν σαν σημείο στάσης των ατμόπλοιων που εκτελούσαν τη γραμμή Πειραιάς - Ιόνια νησιά καθώς σύμφωνα με τους παλιούς ναυτικούς το νησί βρίσκεται ακριβώς στη μέση της θαλασσινής διαδρομής Πειραιάς - Λευκάδα.
Με νησιώτικα χρώματα και χωρίς τον θόρυβο των αυτοκινήτων τα νησάκια αυτά του Κορινθιακού μοιάζουν ξεχασμένα από τον χρόνο.
Τα σχέδια του Ωνάση: Οταν στα τέλη της δεκαετίας του '50 ο πάμπλουτος Ελληνας εφοπλιστής έψαχνε για να αγοράσει το δικό του νησί, επισκεπτόταν συχνά τα Τριζόνια και όπως λένε οι φήμες αναζητούσε τρόπο να τα αποκτήσει. Δεν τα κατάφερε και τελικά επέλεξε τον Σκορπιό.
Οικολογικός παράδεισος: Από πρόσφατη μελέτη του βιολόγου Μιχάλη Θεοχαρόπουλου στα Τριζόνια και στις γειτονικές νησίδες του Κορινθιακού Κόλπου έχουν καταγραφεί 346 είδη φυτών, αρκετά είδη αμφιβίων, μικρών θηλαστικών, ερπετών και πτηνών (ανάμεσά τους ο ασημόγλαρος, το βραχοκιρκίνεζο, ο πετρίτης). Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία της Μom για πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια κατεγράφη φέτος και η παρουσία της φώκιας του είδους Monachous - Monachous (www.mom.gr). Επίσης, συχνή είναι η εμφάνιση των τεσσάρων ειδών δελφινιών που ζουν στον Κορινθιακό Κόλπο (Κοινό Δελφίνι, Ζωνοδέλφινο, Ρινοδέλφινο, Σταχτοδέλφινο).
πηγη:ethnos.gr
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου