Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Ορεινή Αρκαδία: Δημητσάνα


Η Δημητσάνα,60 χλμ. από Τρίπολη, είναι τυπικότατο δείγμα Αρκαδικής αρχιτεκτονικής. 
Με ζωντανά τα σημάδια μιας δυναμικής ιστορικής και οικονομικής πορείας, και με εκπληκτική θέα προς τον κάμπο της Μεγαλόπολης και τον Ταϋγετο, είναι η μεγάλη έκπληξη της Αρκαδίας. 
Παραδοσιακός και διατηρητέος οικισμός σήμερα,είναι από τους ομορφότερους και πιο καλοδιατηρημένους της ορεινής Αρκαδίας, με μοναδική αρχιτεκτονική, ατμοσφαιρικούς ξενώνες, εντυπωσιακά μοναστήρια, το φαράγγι του Λούσιου και το ελατοσκέπαστο Μαίναλο σε απόσταση αναπνοής. 

Η Δημητσάνα αποτελεί εδώ και χρόνια μια από τις δημοφιλέστερες βάσεις για διαφορετικά είδη τουρισμού, ρομαντικά χειμωνιάτικα σαββατοκύριακα, εξορμήσεις στον Λούσιο και τον Αλφειό για ράφτινγκ, οικογενειακές εκδρομές.
Το αρχιτεκτονικό τοπίο του παραδοσιακού οικισμού, με τα ψηλά, πέτρινα πυργόσπιτα που απλώνονται σε δυο αντικριστούς λόφους, είναι μοναδικό.Η αμφιθεατρική της δόμηση πάνω από τον ποταμό Λούσιο σε υψόμετρο 1000μ. γοητεύει.
Πλούσια είναι η ιστορία της κωμόπολης. 

Η Δημητσάνα υπήρξε κέντρο και συγχρόνως τροφοδότης σε έμψυχο και άψυχο υλικό του επαναστατικού αγώνα του 21. Ακόμα είναι γενέτειρα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' και του Παλαιών Πατρών Γερμανού, των οποίων οι ανδριάντες την κοσμούν σήμερα, καθώς και πολλών αγωνιστών του 21.
Περπατήστε στα λιθόστρωτα καλντερίμια με τα επιβλητικά αρχοντικά και επισκεφθείτε την ιστορική βιβλιοθήκη που βρίσκετε στη θέσ
η της ονομαστής Σχολής Δημητσάνης, σε κτίριο του 19ου αιώνα.  

Η Βιβλιοθήκη της Δημητσάνας περιέχει σπάνιες εκδόσεις (15.000 τόμους), κώδικες και πλούσιο ιστορικό αρχείο. Προεπαναστατικά υπήρχαν πολύ περισσότεροι τόμοι, αλλά κατά την επανάσταση πολλοί καταστράφηκαν για να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες του αγώνα. Στο ίδιο κτήριο στεγάζεται Λαογραφική Συλλογή, στο οποίο, μεταξύ άλλων, εκτίθεται η σέλα του Παπαφλέσσα και η λάρνακα των οστών του Παλαιών Πατρών Γερμανού επίσης δείτε το μικρό εκκλησιαστικό μουσείο που στεγάζεται στο ανακαινισμένο σπίτι του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄και

Στην κωμόπολη είναι διάσπαρτα παλιά πέτρινα αρχοντικά και πύργοι, αρκετά από αυτά είναι αναπαλαιωμένα σήμερα, αληθινά κομψοτεχνήματα. Ξεχωρίζουν ο Πύργος του Ξενιού, πενταόροφο πετρόχτιστο οικοδόμημα, που κτίστηκε το 1850 από τον σταφιδέμπορο της Πάτρας Κωνσταντίνο Κουκουζή και ήταν για την εποχή του μια πολυτελής κατασκευή. 

Οι εσωτερικοί τοίχοι και τα ταβάνια είναι ζωγραφισμένα στο χέρι από ειδικευμένους τεχνίτες της εποχής,ίσως το μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα,που σήμερα στεγάζει ξενώνα, όπως και το αρχοντικό του Καζάκου που στεγάζει τον κοινοτικό ξενώνα.
Λίγο έξω από το χωριό,θα δείτε το εξαιρετικό υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.Εδώ βρίσκονται οι πηγές του Αη Γιάννη, που μας δίνουν όλο το χρόνο άφθονα νερά. Αυτά τα νερά, οι πηγές και τα κεφαλάρια, μαζί και με τους μικρούς ή και μεγαλύτερους καταρράκτες της περιοχής έδιναν ζωή σε νεροτριβές, αλευρόμυλους, βυρσοδεψεία και μπαρουτόμυλους.
 Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 εδώ παράγονταν τεράστιες ποσότητες από μπαρούτι αλλά και πυρίτιδα, οι οποίες φυσικά προορίζονταν να γεμίσουν τα φυσέκια στις πιστόλες και στα καριοφύλια των αγωνιστών. 
Γι΄ αυτόν το λόγο άλλωστε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έλεγε συχνά ότι η Δημητσάνα είναι "η μπαρουταποθήκη του έθνους".

Σήμερα στους χώρους του μουσείου με τη βοήθεια συν τοις άλλοις και οπτικοακουστικών μέσων θα δούτε από κοντά σε λειτουργία έναν αλευρόμυλο, ένα βυρσοδεψείο, ένα ρακοκάζανο και ένα μπαρουτόμυλο. Έτσι θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι πόσες απίθανες δουλειές μπορούσαν να γίνουν με κινητήρια δύναμη το απλό νεράκι του Θεού, την εποχή που δεν είχε καν ανακαλυφθεί το ηλεκτρικό ρεύμα.

Η Δημητσάνα είναι διάσπαρτη από βυζαντινές εκκλησίες. Επτά εκκλησίες του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα υπάρχουν στην πόλη. Αριστουργήματα αρχιτεκτονικής και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και από ιστορική άποψη προσδίδουν στον οικισμό μια ιδιαίτερη γοητεία. 
Οι πιο αξιόλογες μεταξύ αυτών είναι οι εκκλησίες της Αγίας Κυριακής, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη - μητροπολιτικός ναός της πόλης - του Αγίου Ευθυμίου, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Ιωάννη και των Αγίων Ταξιαρχών.
Από τη Δημητσάνα μπορεί κανείς να κατευθυνθεί στο φαράγγι του Λούσιου, όπου "φωλιάζουν" τρία ιστορικά μοναστήρια της Αρκαδίας. Η Μονή Φιλοσόφου που πρόκειται στην ουσία για δύο μοναστήρια. 
Πρώτα θα φτάσουμε στη νέα μονή και μετά πεζοπορώντας για 15΄ στο χείλος του γκρεμού βρίσκουμε και την παλιά μονή, το πιο ιστορικό μοναστήρι της Αρκαδίας. 
Αυτή η παλιά Μονή Φιλοσόφου είναι γνωστή και ως "Κρυφό Σχολειό". Επιστρέφουμε στη Δημητσάνα και παίρνουμε το δρόμο για Στεμνίτσα. 
Στα 3 χλμ. θα βρούμε πινακίδα προς Μονή Αιμυαλών, για την οποία επίσης πρέπει να κατεβούμε στη χαράδρα. Ξανά επάνω, συνεχίζουμε προς Στεμνίτσα και βρίσκουμε νέα πινακίδα προς τη Μονή Τιμίου Προδρόμου, που συνήθως οι ντόπιοι την αποκαλούν απλώς Μονή Προδρόμου.


Πέρα από το γύρο του Λούσιου και των μονών του,η περιοχή είναι γεμάτη αφορμές για εκδρομές. Γνωστά είναι τα γειτονικά χωριά Στεμνίτσα, Βυτίνα , κάντε μια στάση στο Λεβίδι, ένα από τα πιο ζωντανά χωριά της Αρκαδίας, με θέα στον Αρχαίο Ορχομενό, στην Αλωνίσταινα, μικρό παραδοσιακό χωριό μες στα έλατα, στο σπίτι των Κολοκοτρωναίων στο Λιμποβίσι, αναστυλωμένο και επισκέψιμο, και στο Ζυγοβίτσι, χωριό-μπαλκόνι πάνω από το δρόμο Δημητσάνας-Στεμνίτσας με καλές ταβέρνες.





0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου