Λαγάνα: Ο άρτος της Καθαράς Δευτέρας

Η Καθαρά Δευτέρα γαστρονομικά είναι συνυφασμένη με τη λαγάνα και διάφορα νηστίσιμα εδέσματα όπως ντολμαδάκια, ταραμοσαλάτα, χαλβάς, φασολάδα, τουρσί και πίκλες, αστακομακαρονάδα, θαλασσινά, ελιές και πολλά λαχανικά. Σύμφωνα με την παράδοση, οι χριστιανοί την ημερή αυτή “καθαρίζονται” σωματικά και πνευματικά από την κρεατοφαγία της Αποκριάς και ετοιμάζονται να μπουν στην περίοδο της Σαρακοστής. 
Με αφορμή την ιδιαίτερη αυτή μέρα, ας γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία της λαγάνας που χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Με τον όρο "λαγάνα" υποδηλώνεται ο άζυμος άρτος, το ψωμί δηλαδή που παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιου είδους άρτος χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλίτες κατά τη διάρκεια της εξόδου τους από την Αίγυπτο. 
Για την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία θεωρείται ότι συμβολίζει τα «άζυμα» με τα οποία ο Λωτ περιποιήθηκε τους καλεσμένους του δείχνοντας ότι ακόμα και σε μια κοινωνία αμαρτίας υπάρχει χώρος για όλους. Στον αντίποδα υπάρχει η άποψη ορισμένων μελετητών που υπόστηρίζουν ότι η λαγάνα παραπέμπει στους λεπτούς ψημένους «χυλούς» των αρχαίων Ελλήνων.

Η λαγάνα ως έδεσμα συναντάται, όσο παράξενο κι αν σας ακούγεται, σε πολλά κείμενα της αρχαιότητας γεγονός που αποδεικνύει εμπράκτως ότι ανέκαθεν αποτελούσε διατροφική συνήθεια του λαού μας. 
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη όπου αναφέρεται η φράση ''Λαγάνα πέττετται'' που σημαίνει ότι ''Λαγάνες γίνονται'' ενώ ο Οράτιος στα κείμενά του χαρακτηρίζει τη λαγάνα ως "Το γλύκισμα των φτωχών".

Η παρασκευή της λαγάνας, του άρτου σχήματος επίπεδου και ελλειψοειδούς, απαιτεί ιδιαίτερη μαστοριά και μεράκι από τον αρτοποιό για αυτό το λόγο στα παραδοσιακά αρτοποιεία την Καθαρά Δευτέρα σχηματίζονται ουρές πελατών που θέλουν να προμηθευτούν το πατροπαράδοτο έδεσμα.

Η ονομασία της "Καθαράς" Δευτέρας προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής, να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως "ημέρα κάθαρσης". Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα. 

Από την Καθαρά Δευτέρα προετοιμάζεται ο άνθρωπος μετά τις εορτές και την καλοφαγία των Απόκρεων, να καθαρίσει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλ. στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την 

Ανάσταση του Κυρίου. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λαγάνα που έχει το σχή­μα της "κυρα-Σαρακοστής",που παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, δεν έχει στόμα γιατί είναι όλο νηστεία.Τα χέρια της είναι σταυρωμένα για τις προσευχές, έχει επτά πόδια που συμβολίζουν τις επτά εβδομάδες της νηστείας. Έθιμο που συνηθιζόταν για να μετρούν το χρόνο κατά την περίοδο της Σαρακοστής ήταν κάθε Σάββατο να κόβουν το ένα πόδι και το τελευταίο το έκοβαν το Μ.Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς. 

Η νόστιμη και λαχταριστή για όλους μας λαγάνα είναι ένα προιόν άξιο σεβασμού και με πραγματική πλούσια ιστορία, θα είναι μεγάλη απώλεια για τις επερχόμενες γενεές να ξεχάσουν τις παραδόσεις μας, να ξεχάσουν τις παλιές σαρακοστιανές μυρουδιές. Οι αρτοποιοί της γειτονιάς πιστοί στις παραδόσεις μας παρασκευάζουν την Καθαρά Δευτέρα τη λαγάνα συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του εθίμου, ώστε οι νέες γενεές να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν, να μυρίσουν και να γευτούν τη Σαρακοστή γιατί οι Σαρακοστιανές μυρωδιές είναι έμμεσοι φορείς μιας βαθιάς πνευματικότητας.

Πηγή:infokids.gr/ellinwnparadosi.blogspot.gr