Εύβοια,ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη

Η Εύβοια είναι ο ιδανικός συνδυασμός βουνού και θάλασσας, η εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα αλλά και η πολυμορφία της την καθιστούν ιδανικό προορισμό. Δείτε πέντε διαφορετικά γουικέντ για κάθε τύπο ταξιδιώτη που όμως μπορούν να γίνουν μέχρι και ημερήσιες εξορμήσεις.

Στη Χαλκίδα για City break
Η πόλη των «τρελών νερών» ομορφαίνει όσο περνούν τα χρόνια. Ο πεζοδρομημένος και πολύ ζωντανός παραλιακός δρόμος με τις προσεγμένες καφετέριες είναι το πρώτο σημείο της πόλης που γοητεύει τον επισκέπτη. 

Αν κάνετε μια χαλαρή παραλιακή βόλτα, μάλιστα, θα δείτε και τρία πανέμορφα ανακαινισμένα νεοκλασικά, τα μόνα που έχουν απομείνει από τα κτίρια που στόλιζαν πριν από 50 χρόνια την παραλία της Χαλκίδας:το «κόκκινο σπίτι» στη βόρεια πλευρά της παραλίας και απέναντί του το «σπίτι με τα αγάλματα», πατρικό του συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα που στεγάζει σήμερα τη δραστήρια Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών.

Εκτός από την υπέροχη παραθαλάσσια όψη της, η Χαλκίδα κρύβει ομορφιές και στο εσωτερικό της. Περπατήστε στα στενά δρομάκια με το περιποιημένο λιθόστρωτο, χαζεύοντας τις βιτρίνες που συνδυάζουν παλιομοδίτικα νυφικά με σύγχρονη μόδα, για να βρεθείτε στην πλατεία της Αγοράς, όπου στήνεται κάθε Κυριακή ένα μικρό γιουσουρούμ. Κοντά στο σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων θα ανακαλύψετε τα ουζερί που προτιμούν οι ντόπιοι και όσοι αποφεύγουν την πολυκοσμία της παραλίας.

Μια από τις πιο ατμοσφαιρικές γειτονιές της Χαλκίδας απλώνεται γύρω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Τα φτωχικά αλλά γραφικά σπίτια ανασύρουν μνήμες του παλιού τουρκομαχαλά, ενώ στην κοντινή πλατεία Συντάγματος υψώνει το μιναρέ του το μοναδικό τζαμί της πόλης που σώζεται μέχρι σήμερα. 

Όσο για τα περίχωρα, οι επιλογές είναι πολλές. Από την κοντινή βόλτα μέχρι το Φάρο, βόρεια της παραλίας, όπου τα τσιπουράδικα απλώνουν τα τραπέζια τους δίπλα στο νερό, μέχρι τις διαδρομές στα νότια που θα σας φέρουν στα παραθαλάσσια θέρετρα Μαλακώντα και Ερέτρια.

Το κτίριο του Δημαρχείου 
Ένα από τα λίγα νεοκλασικά που διασώζονται στο παραλιακό μέτωπο της Χαλκίδας, δεσπόζει στην παραλία της πόλης με την όμορφη αρχιτεκτονική του και τη θαυμαστή ισορροπία των όγκων του.
Στα μέσα του 1870 στην θέση του μεγάρου Κότσικα υπήρχε η ποτοποιεία Χατζηπαναγιώτου.

Το 1904 ο έμπορος Πολυχρόνης Κότσικας με καταγωγή από την Κάρυστοκαι κατοικία το Κάιρο της Αιγύπτου, αγόρασε το κτίριο του ποτοποιείου και έδωσε εντολή στον μηχανικό Ποθητό Καμάρα (ο ίδιος μηχανικός που είχε κατασκευάσει και το παλιό ξενοδοχείο Παλίρροια) να κατασκευάσει στη θέση του το κτίριο που γνωρίζουμε σήμερα ως Μέγαρο Κότσικα.
Το 1984 επί δημαρχίας Γιάννη Σπανού το κτίριο το αγόρασε ο δήμος Χαλκιδέων από τους κληρονόμους του Π. Κότσικα με σκοπό να μετατραπεί σε δημαρχιακό μέγαρο. Αφού έγιναν οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης και αναπαλαίωσης, την 4 Μαρτίου 1994 και επί δημαρχίας Στέλιου Μαργαρίτη εγκαινιάζεται και έκτοτε φιλοξενεί τις υπηρεσίες του Δήμου Χαλκιδέων.

Το κάστρο της Χαλκίδας
Το Κάστρο δεσπόζει επιβλητικό πάνω στο λόφο Φούρκα.Με μια πλούσια ιστορία οι φήμες θέλουν να κατασκευάστηκε το 1684, για να προστατεύσει τους Τούρκους από τις επιθέσεις Βενετών. 

Η θέα από εκεί ψηλά είναι μαγευτική, καθώς ο περιηγητής έχει την ευκαιρία να θαυμάσει όλη την πόλη, τη θάλασσα και τα Στενά του Ευρίπου, με τα «τρελά νερά» να αλλάζουν κατεύθυνση κάθε 6 ώρες. Δεν είναι τυχαίο που τα κάστρα χτίζονται πάντα σε τέτοια καίρια σημεία!
Μέσα στον περίβολο βρίσκεται ναός αφιερωμένος στον Προφήτη Ηλία, που χρονολογείται το 1895.
Το Φρούριο είναι επισκέψιμο καθημερινά εκτός Δευτέρας από 08:00 - 15:00.

 Δίρφη,βουνό και θάλασσα 
Μια στάση στα καφέ της Χαλκίδας που ατενίζουν τα νερά του Ευρίπου και φύγαμε για μια από τις ωραιότερες διαδρομές της Εύβοιας. Αφήνοντας πίσω μας την πρωτεύουσα Χαλκίδα, ακολουθούμε το δρόμο που οδηγεί στα βόρεια παράλια του Ευβοϊκού. Μετά την Αρτάκη στρίβουμε δεξιά στο δρόμο που ανεβαίνει φιδογυριστός τις πλαγιές του βουνού. Χωρίς να το καταλάβουμε φτάνουμε στη γραφική Στενή (άλλωστε απέχει μόλις 29 χλμ. από τη Χαλκίδα) που απλώνεται στις υπώρειες της Δίρφης σε μια σκιερή ρεματιά με πλατάνια. Η οργιαστική βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά δημιουργούν ένα τοπίο ειδυλλιακό, ίσως το ωραιότερο της ορεινής Εύβοιας. Η πλατεία με τις ταβέρνες συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Εδώ μπορείτε να φάτε αλλά και να αγοράσετε αρωματικά βότανα και βουνίσιο τσάι. Στη βόλτα σας στα δρομάκια του χωριού τσεκάρετε οπωσδήποτε τις πετρόχτιστες βρύσες στις οποίες οι ντόπιοι έχουν δώσει ονόματα: του Γιατρού, του Δάσκαλου, του Νταβέλη, του Αγίου Στεφάνου. Οι εντυπωσιακές στροφές του δρόμου που ξεκινάει από τη Στενή ανηφορίζουν συνεχώς μέσα από καστανιές και έλατα προς ένα διάσελο στα 1.200 μέτρα. 

Στα αριστερά του δρόμου βρίσκεται το ορειβατικό καταφύγιο στη θέση Λειρί, απ’ όπου ένα μονοπάτι μας οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή της Δίρφης, το Δέλφι. Μιλάμε για ένα βουνό πραγματικά κατάφυτο: έλατα, οξιές, πεύκα, αγριοκερασιές και πλατάνια, αλλά κυρίως καστανιές που αυτή την εποχή σχεδόν ακουμπούν τα φορτωμένα τους κλαδιά στο δρόμο.

Στη συνέχεια ο δρόμος κατηφορίζει προς το χωριό Στρόπωνες. Η θέα στις, συνήθως χιονισμένες, κορυφές της Δίρφης και της Ξεροβούνας αλλά και στο γαλάζιο του πελάγους συναρπάζουν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Δεκαεπτά περίπου χιλιόμετρα μετά τη Στενή ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια του χωριού. Ο μικρός οικισμός ακουμπά στις ανατολικές παρυφές της Δίρφης, σε ένα μικρό πλάτωμα που δημιουργούν οι κατάφυτες πλαγιές καθώς κατρακυλούν προς τη θάλασσα. Η ατμόσφαιρα στους Στρόπωνες αποπνέει γαλήνη και ηρεμία. Στα καφενεία οι ξυλόσομπες καίνε ασταμάτητα σκορπώντας στην ατμόσφαιρα τη χαρακτηριστική μυρωδιά του καμένου ξύλου, ενώ η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ξεχύνεται από το φούρνο ζωντανεύοντας μνήμες περασμένων δεκαετιών.

Μετά τους Στρόπωνες ο αέρας γίνεται ολοένα και πιο θαλασσινός. Προσπεράστε το χωριουδάκι Λάμαρη και τρυπώστε στο πυκνό πλατανόδασος που σας συνοδεύει σχεδόν μέχρι τη θάλασσα και την όμορφη Χιλιαδού. Η ακτή αποτελείται από δύο εκπληκτικές αμμουδιές με βότσαλα και κρυστάλλινα νερά. 

Η ονομασία Χιλιαδού προέρχεται από το ομώνυμο βυζαντινό εκκλησάκι (Παναγία της Χιλιαδούς) που βρίσκεται κοντά στην παραλία.Σύμφωνα με μια εκδοχή, ήταν η χιλιοστή εκκλησία που έκτισε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα.

Όταν η ατμόσφαιρα είναι διαυγής, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνονται η Σκόπελος και οι υπόλοιπες Σποράδες. Στη μία άκρη της παραλίας ένα μικρό ποτάμι που έρχεται κατευθείαν από τα χιόνια των βουνοκορφών πέφτει στη θάλασσα γλιστρώντας ανάμεσα στα πεντακάθαρα βράχια. Αν έχετε όρεξη για περπάτημα και εξερευνήσεις, μπορείτε να ακολουθήσετε το ποτάμι ανάποδα και να ανακαλύψετε το μικρό αλλά εξαιρετικά όμορφο φαράγγι της Λάμαρης.

Στην Αιδηψό για Spa
Ανανεωμένη, με νέο, σαφώς πιο νεανικό, προφίλ, η Αιδηψός μας καλεί για ένα χαλαρωτικό γουικέντ στους χώρους αναζωογόνησης και ευεξίας του ιστορικού ξενοδοχείου Θέρμαι Σύλλα στο πλέον επιβλητικό κτίριο του παραλιακού δρόμου. Λέγεται ότι το σημείο πήρε το όνομά του από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Σύλλα που «έπαιρνε» εδώ τα μπάνια του, ενώ το πρώτο ξενοδοχείο χτίστηκε το 1897. Το παλιό κτίριο αξιοποιήθηκε και στη νέα εποχή του ξενοδοχείου και πίσω του προστέθηκε ένα ακόμα κτίσμα όπου στεγάζονται κάποια από τα δωμάτια και οι εγκαταστάσεις του κέντρου αναζωογόνησης.Οι μοναδικές θεραπευτικές ιδιότητες των νερών αποτέλεσαν πηγή... έμπνευσης για τη μυθολογία. Ένας αρχαιοελληνικός μύθος λέει πως η θεά Αθηνά ζήτησε από τον αδερφό της Ήφαιστο να δημιουργήσει τα λουτρά της Αιδηψού, ώστε να ξεκουράζεται εδώ μετά από κάθε άθλο ο αγαπημένος της ήρωας Ηρακλής.

Αναφέρεται ακόμη πως η θεά Ήρα συμβούλεψε τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα να λουστούν στα θερμά νερά των πηγών, για να κάνουν πολλά και γερά παιδιά. Μετά από λίγο γέννησαν τον Έλληνα, γενάρχη των Ελληνικών φύλων. Μεγάλη ακμή γνώρισε η λουτρόπολη στα ρωμαϊκά χρόνια (100 π.Χ.-100 μ.Χ.). Ο Ρωμαίος στρατηγός Σύλλας δημιούργησε εδώ τις πρώτες θέρμες και διοργάνωνε συμπόσια. Ζήστε και εσείς το δικό σας μύθο χαλάρωσης και αναζωογόνησης.

Όσο όμως κι αν σας κακομαθαίνουν με εξωτικά μασάζ και σπάνιες κούρες ομορφιάς, αξίζει τον κόπο να βρείτε το χρόνο για μια βόλτα στην πόλη,για να θαυμάσετε τα εκπληκτικά κτίσματα του 19ου αιώνα με τη χαρακτηριστική κιτρινωπή πέτρα, χρωματισμένη από τα μεταλλικά νερά.

Λίμνη και οι γύρω περιοχή

Μπορείτε να φτάσετε με δυο τρόπους: Με το φέρι μποτ που συνδέει την Αρκίτσα με την Αιδηψό και εξασφαλίζει πιο εύκολη πρόσβαση προς την Λίμνη ή από την Χαλκίδα που απέχει 79km (1 ώρα και 30 λεπτά)ακολουθείτε την πινακίδα που γράφει "προς Βόρεια Εύβοια"

Η Λίμνη είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Ελυμνίων που ιδρύθηκε το 1836. Όμορφη, γραφική, γαλήνια παραθαλάσσια πόλη χτισμένη σε λόφο με πανοραμική θέα, συνδυάζει το απόλυτο γαλάζιο του Ευβοϊκού κόλπου με την πλούσια βλάστηση και το μοναδικό πράσινο του τοπίου τριγύρω, δίνοντας την εντύπωση κυκλαδίτικου νησιού. 

Ίσως είναι η ωραιότερη κωμόπολη της βόρειας Εύβοιας. Όμορφα πέτρινα σπίτια απλώνονται στην πλαγιά του λόφου που καταλήγει στον παραλιακό δρόμο. Χταπόδια που λιάζονται έξω από τα ουζερί, τραπέζια και καρέκλες πάνω στο κύμα ενισχύουν τη νησιώτικη αύρα της. Ανάμεσα στα σπίτια ξεχωρίζουν δύο νεοκλασικά κτίρια σε σχέδια του Τσίλερ που στεγάζουν σήμερα την αστυνομία και την εφορία. Αν ωστόσο έχετε έρθει εδώ με… κακό σκοπό, μπορείτε να επιδοθείτε σε εκδρομές στη γύρω περιοχή.
Πολύ κοντά στη Λίμνη θα συναντήσετε τις Ροβιές, ένα μικρό περιποιημένο χωριό πνιγμένο στο πράσινο. Ανάμεσα στα χαμηλά σπίτια ξεχωρίζει ο βενετσιάνικος πύργος, απομεινάρι άλλων εποχών, που στεγάζει σήμερα τον πολιτιστικό σύλλογο.
Κατευθυνθείτε προς το μοναστήρι του οσίου Δαυίδ Εδώ το βουνό αγριεύει και πάλι, το Αιγαίο απομακρύνεται και η Εύβοια χάνει τη νησιώτικη υπόστασή της.Πριν το μοναστήρι θα συναντήσετε την Κερασιά, είναι ένα μικρό κτηνοτροφικό χωριό χτισμένο μέσα σε μια χαράδρα – κάντε μια στάση στην πλατεία κι αφήστε τους ντόπιους να σας διηγηθούν ιστορίες για το απολιθωμένο δάσος που υπάρχει στην περιοχή. 

Στο μοναστήρι του Όσιου Δαυίδ, κρυμμένο στην κυριολεξία μέσα σ’ έναν αμπελώνα, θα διαπιστώσετε για μία ακόμα φορά ότι τα μοναστήρια στην Ελλάδα είναι για κάποιο λόγο χτισμένα σε εντυπωσιακές τοποθεσίες.

Δεκατρία χλμ νότια της Λίμνης, βρίσκετε η αρχαιότερη μονή της Εύβοιας, το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου ή Γαλατάκι, που είναι χτισμένο στην περιοχή της αρχαίας πόλης Αιγές, πάνω στα ερείπια ναού του Ποσειδώνα. Μια δεύτερη ενδιαφέρουσα διαδρομή είναι αυτή που σας οδηγεί στο ορεινό κεφαλοχώρι της Αγίας Άννας. 

Καταπράσινα βουνά με λιβάδια και κυπαρίσσια καθορίζουν το τοπίο, ενώ οι στροφές του δρόμου αποκαλύπτουν μελίσσια, στάνες και άλλες αγροτικού τύπου εικόνες. Μέχρι να φτάσετε όμως στην Αγία Άννα ο βουνίσιος αέρας έχει γεμίσει αλμυρές μυρωδιές και δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία πως το Αιγαίο βρίσκεται πολύ κοντά.

Τα χωριά του Κάβο Ντόρο

Το γουικέντ στη νότια Εύβοια, ξεκινάει από το λιμάνι της Καρύστου, μια πόλη με πλούσιο παρελθόν και ζωντανό παρόν. Πίσω από το λιμάνι μια μικρή πολιτεία απλώνει τα σπίτια της σε στενούς ανηφορικούς δρόμους που διακόπτονται από μικρές πλατείες. Ο βενετσιάνικος πύργος του 13ου αιώνα και το κτίριο του Δημαρχείου με τη νεοκλασική ομορφιά του ξεχωρίζουν από μακριά, ενώ η μεγαλόπρεπη εκκλησία του Αγίου Νικολάου με τους γαλάζιους τρούλους της θυμίζει έντονα κυκλαδονήσι. Στον παραλιακό δρόμο με τις ταβέρνες και τα ουζερί θα ευχαριστηθείτε φρέσκο ψάρι καθώς στην Κάρυστο βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο μεγάλα ψαροκάικα, πριν συνεχίσουν την περιπλάνησή τους στο Αιγαίο.

Ανεβείτε στον ορεινό οικισμό Μύλοι, πάνω από την Κάρυστο, για να θαυμάσετε από τις μισογκρεμισμένες πολεμίστρες του βενετσιάνικου κάστρου Καστέλο Ρόσο (πήρε το όνομα του από την κόκκινη πέτρα με την οποία χτίστηκε) τη θέα προς την Κάρυστο και τις γύρω παραλίες. Αφήνοντας πίσω σας την ήρεμη γοητεία της Καρύστου, παίρνετε το δρόμο για το Νότο. Το τοπίο αλλάζει ριζικά: ο στενός επαρχιακός δρόμος στριφογυρίζει στην άγονη πλαγιά, ενώ οι μικρές παραλίες με τη χρυσαφένια άμμο και η απεραντοσύνη του Αιγαίου συνθέτουν ένα σκηνικό που θυμίζει Κυκλάδες. Ο σκοτεινός όγκος της Όχης όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις στον ανυποψίαστο επισκέπτη.

Η πρώτη είναι το μικρό χωριό Πλατανιστός. Σπίτια κρυμμένα ανάμεσα στις πλαγιές της Όχης με τις φυλλωσιές των δέντρων να σκιάζουν τις σκεπές τους. Λίγα χιλιόμετρα μετά τον Πλατανιστό θα συναντήσετε στα δεξιά σας το μικρό χωματόδρομο που κατηφορίζει την πλαγιά για να σας φέρει σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες της περιοχής. Δίπλα σας το ποτάμι ακολουθεί τη δική του πορεία μέχρι την ακρογιαλιά. Αρκετοί κατασκηνωτές φτάνουν μέχρι εδώ το καλοκαίρι, καθώς η παραλία είναι ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ. 

Η συνέχεια της διαδρομής –από το χωματόδρομο μετά τον Πλατανιστό– μέσα από το μοναδικό και απόκρημνο τοπίο του Κάβο Ντόρο είναι ιδανική επιλογή για περιπετειώδεις τύπους με έφεση στην εξερεύνηση. Μικρά χωριά, ξεχασμένα από τον τουρισμό, όπου ζουν κυρίως αγρότες και κτηνοτρόφοι, υποδέχονται τους επισκέπτες με απλότητα, χαρίζοντάς τους τη μοναδική ομορφιά της άγριας, παρθένας φύσης.

Tα δρακόσπιτα της Εύβοιας
Στην κορυφή της Όχης αλλά και σε άλλες περιοχές της Εύβοιας θα συναντήσετε αυτά τα παράξενα πέτρινα κτίσματα, απομεινάρια ενός άγνωστου πολιτισμού. Οι λαϊκές παραδόσεις μιλούν για κατοικίες δράκων που για αιώνες τριγυρνούσαν στα βουνά και στη... φαντασία των παλιών ανθρώπων. 

Η αρχαιολογική έρευνα δυσκολεύεται να ερμηνεύσει αυτές τις κυκλώπειες κατασκευές, που απ’ ό,τι φαίνεται χρησίμευαν ως τόποι λατρείας, και να προσδιορίσει τους δημιουργούς τους. 

Η μοναδικότητα της κατασκευής, όμως, καθώς επίσης και το γεγονός ότι τα συναντάμε μόνο στην Εύβοια αποτελεί πειστικό επιχείρημα ότι δημιουργήθηκαν από φορείς ενός ντόπιου πολιτισμού με αξιοθαύμαστες ικανότητες στην κατεργασία της πέτρας και βαθιά γνώση της αρχιτεκτονικής. Στη διαδρομή από την Κάρυστο προς τα Στύρα μπορείτε να επισκεφθείτε το δρακόσπιτο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο δρόμο, υπάρχει σχετική ταμπέλα.

Χάρτες

Τα χωριά του Κάβο Ντόρο

Βόρεια εύβοια

ΠΗΓΗ:eviaportal.gr/ecoview.gr/discovergreece.com